20 نکته که لازم است معلمان به مهارت‌های ارتباطی و اطلاعات گسترده‌ای که در رابطه با چگونگی برقراری ارتباط با سایر همکاران و کادر مدرسه و خانواده دانش آموزان تجهیز باشند را بنویسید؟
نکاتی برای معلمان درباره همکاری با والدین، همکاران و جامعه
معلمان و مربیان به غیر از دانش آموزان با افراد دیگری از جمله همکاران و والدین و خانواده های دانش آموزان خود در ارتباط هستند. لازم است معلمان به مهارت های ارتباطی و اطلاعات گسترده ای در رابطه با چگونگی برقراری ارتباط با سایر همکاران و کادر مدرسه و خانواده دانش آموزان تجهیز باشند. در این جا به نکاتی چند در این رابطه اشاره می کنیم.
جامعه خودتان را بشناسید. این امر بر آن چه درس می دهید و چگونگی درس دادن تاثیر می گذارد.
هر هفته چیزی را برای والدین و به خانه دانش آموزان بفرستید. ولی هر روز آن ها را غرق در کاغذ نکنید.
از پوشیدن لباس های همسان (یونیفرم) در مدرسه حمایت کنید، و بچه ها را به پوشیدن یونیفرم تشویق کنید. جنگ لباس باعث فشار روانی بر کودکان و خانواده ها می شود، حواس دانش آموزان را از یادگیری منحرف می کند و باعث فخر فروشی بعضی ها در کلاس درس می شود.
به همکاران خود حسادت نکنید. از موفقیت هایشان تجلیل کنید. ببینید چگونه به این موفقیت ها دست یافته اند.
بعضی شب ها به جای دادن تکلیف، دانش آموزان خود را موظف کنید وقتشان را با والدین خود سپری کنند. کدام خانواده است که نتواند از موهبت یک شب با هم بودن بدون دردسر استفاده کند؟
با والدین مثل دانش آموزان رفتار نکنید. آن ها شریک هستند نه دانش آموز
به حرف های معلمان با تجربه تر گوش دهید. آن ها خرد و تجربه دارند. به حرف های معلمان جوان تر هم گوش دهید. آنان شادابی و جسارت دارند. البته از همه بیشتر به حرف های خودتان گوش دهید. فقط شمایید که می دانید چه کار می خواهید بکنید و چه کار می توانید نکنید.
به والدین و مردم بفهمانید که فقط اضافه کردن امتحانات و مشق های بیشتر به معنی اصلاح امور آموزشی نیست.
از والدین بخواهید در زندگی فرزند خود حتی تا آخر دوره دبیرستان مشارکت جدی داشته باشند .این امر که نوجوانان باید از خانواده خود جدا شوند و والدین باید آن ها را رها سازند تا بروند افسانه ای بیش نیست. نوجوانان و والدینشان به اندازه همیشه به همدیگر نیازمندند. معلم پارسال را به خاطر مشکلات امسال مقصر ندانید. مقصر دانستن دیگران پاداشی ندارد. با آن چه که دارید کار کنید و حداکثر تلاش خود را انجام دهید. معلمان خوب به بهانه نیاز ندارند.
هرگز بر بی کفایتی های همکاران خود سرپوش نگذارید. حمایت از همکاران یک چیز است، اجازه دادن به معلمی غیر حرفه ای برای لطمه زدن به بچه ها یک چیز دیگر. شما در قبال تمام دانش آموزان وظیفه دارید. نه فقط در مقابل خودتان و همکاران تان.
والدین را تشویق کنید برخی روزها هنگام آمد و شد دانش آموزان در کنار سرویس های آنان حضور داشته باشند. وقتی بزرگسالان ناظر پر و خالی شدن اتوبوس های مدرسه باشند بهتر است. روز خوب در مدرسه با سوار شدن آرام بخش به اتوبوس و پیاده شدن مطمئن از آن شروع می شود و خاتمه می یابد.
آن قدر متکبر نباشید که از پاک کردن میز یا برداشتن آشغال از روی میز خودداری کنید. در یک مدرسه خوب همه باید دست به کار شوند.
از دانش آموزان بخواهید هراز چندی در جلسات مشترک والدین معلمان و دانش آموزان شرکت کنند. این کار باعث شگفتی والدین خواهد شد و بچه ها را پاسخگوتر خواهد کرد.
به دانش آموزان بیاموزید با معلمان جایگزین در کلاس درس مثل معلمان اصلی خود برخورد کنند. با این کار معلم جایگزین احساس خواهد کرد که از حضورش استقبال شده است. از این رو هروقت شما به او نیاز داشته باشد دعوت شما را برای رفتن به کلاس می پذیرد.
جرئت آن را داشته باشید که در مورد رضایت والدین نظرسنجی کنید. اگر آغوش شما برای پذیرش انتقادهای سازنده باز نیست چگونه می توانید انتظار داشته باشید که دانش آموزان تان حرف شما را بپذیرند.
در مورد میزان تکالیفی که می دهید حساس باشید. به یاد داشته باشید دانش آموزان شما و خانواده های آن ها به غیر از تکالیف درسی زندگی هم دارند. کارهای عبادی، ورزش، کارهای گروهی و تفریح و خانواده هم مهم هستند.
گاهی اوقات وظایفی را که انتظار دارید دانش آموزان بی انضباط آن ها را انجام دهند، خود نیز انجام دهید. مانند نظارت در سالن غذاخوری یا سوار شدن بچه ها در اتوبوس. این ها جزیی از زندگی واقعی هستند.
جدول و ایام امتحانات پیش بینی شده خود را با دیگر معلمان هماهنگ کنید. دلیلی ندارد دانش آموزان از چند جهت همزمان آماج امتحان قرار بگیرند.
مقررات مربوط به تکالیف درسی، جبرانی و فوق برنامه را به روشنی معین سازید و حتما کاری کنید که همه والدین و دانش آموزان جزئیات آن ها را به درستی متوجه شوند. منصفانه نیست که تعدادی از دانش آموزان و پدران و مادران از کاری که قرار است در کلاس صورت پذیرد به درستی سر در نیاورند.
یک نسل کامل از والدین در حالی بزرگ شده اند که هرگز چیز خوبی درباره مدرسه های دولتی نشنیدند. این کار شماست که تفکر آنان را عوض کنید و جنبه هایی از فعالیت موفقیت آمیز در مدرسه های دولتی را به آن ها نشان دهید.
در خلا تدریس نکنید. معلمان خوب از یکدیگر یاد می گیرند. با همکاران خود شبکه تشکیل دهید. به صورت گروهی تدریس کنید و راهی برای ارتباط با همکاران خود بیابید. حتی متخصصان حرفه ای هم به گروه پشتیبان نیاز دارند.
همیشه هنگام مواجه با والدین روشن و واضح صحبت کنید. آنان به پاسخ، کمک و جهت دهی نیاز دارند، نه کلمات قلمبه سلمبه و علمی. استفاده از کلمات بزرگ و فنی باعث نمی شود شما معلم بهتری شوید.
به والدین دانش آموزان بیش از حد سخت نگیرید. آنان عزیزترین کس خود را نزد شما می فرستند و بیشترشان برای بزرگ کردن فرزندشان به سختی تلاش می کنند. از این گذشته پدر و مادری شغلی است که حتی تابستان هم تعطیلی ندارد.
لینک مسابقه
منبع
نکاتی برای معلمان درباره همکاری با والدین، همکاران و جامعه
معلمان و مربیان به غیر از دانش آموزان با افراد دیگری از جمله همکاران و والدین و خانواده های دانش آموزان خود در ارتباط هستند. لازم است معلمان به مهارت های ارتباطی و اطلاعات گسترده ای در رابطه با چگونگی برقراری ارتباط با سایر همکاران و کادر مدرسه و خانواده دانش آموزان تجهیز باشند. در این جا به نکاتی چند در این رابطه اشاره می کنیم.
جامعه خودتان را بشناسید. این امر بر آن چه درس می دهید و چگونگی درس دادن تاثیر می گذارد. هر هفته چیزی را برای والدین و به خانه دانش آموزان بفرستید. ولی هر روز آن ها را غرق در کاغذ نکنید. از پوشیدن لباس های همسان (یونیفرم) در مدرسه حمایت کنید، و بچه ها را به پوشیدن یونیفرم تشویق کنید. جنگ لباس باعث فشار روانی بر کودکان و خانواده ها می شود، حواس دانش آموزان را از یادگیری منحرف می کند و باعث فخر فروشی بعضی ها در کلاس درس می شود. به همکاران خود حسادت نکنید. از موفقیت هایشان تجلیل کنید. ببینید چگونه به این موفقیت ها دست یافته اند.بعضی شب ها به جای دادن تکلیف، دانش آموزان خود را موظف کنید وقتشان را با والدین خود سپری کنند. کدام خانواده است که نتواند از موهبت یک شب با هم بودن بدون دردسر استفاده کند؟
با والدین مثل دانش آموزان رفتار نکنید. آن ها شریک هستند نه دانش آموز به حرف های معلمان با تجربه تر گوش دهید. آن ها خرد و تجربه دارند. به حرف های معلمان جوان تر هم گوش دهید. آنان شادابی و جسارت دارند. البته از همه بیشتر به حرف های خودتان گوش دهید. فقط شمایید که می دانید چه کار می خواهید بکنید و چه کار می توانید نکنید. به والدین و مردم بفهمانید که فقط اضافه کردن امتحانات و مشق های بیشتر به معنی اصلاح امور آموزشی نیست. از والدین بخواهید در زندگی فرزند خود حتی تا آخر دوره دبیرستان مشارکت جدی داشته باشند .این امر که نوجوانان باید از خانواده خود جدا شوند و والدین باید آن ها را رها سازند تا بروند افسانه ای بیش نیست. نوجوانان و والدینشان به اندازه همیشه به همدیگر نیازمندند. معلم پارسال را به خاطر مشکلات امسال مقصر ندانید. مقصر دانستن دیگران پاداشی ندارد. با آن چه که دارید کار کنید و حداکثر تلاش خود را انجام دهید. معلمان خوب به بهانه نیاز ندارند. هرگز بر بی کفایتی های همکاران خود سرپوش نگذارید. حمایت از همکاران یک چیز است، اجازه دادن به معلمی غیر حرفه ای برای لطمه زدن به بچه ها یک چیز دیگر. شما در قبال تمام دانش آموزان وظیفه دارید. نه فقط در مقابل خودتان و همکاران تان. والدین را تشویق کنید برخی روزها هنگام آمد و شد دانش آموزان در کنار سرویس های آنان حضور داشته باشند. وقتی بزرگسالان ناظر پر و خالی شدن اتوبوس های مدرسه باشند بهتر است. روز خوب در مدرسه با سوار شدن آرام بخش به اتوبوس و پیاده شدن مطمئن از آن شروع می شود و خاتمه می یابد. آن قدر متکبر نباشید که از پاک کردن میز یا برداشتن آشغال از روی میز خودداری کنید. در یک مدرسه خوب همه باید دست به کار شوند. از دانش آموزان بخواهید هراز چندی در جلسات مشترک والدین معلمان و دانش آموزان شرکت کنند. این کار باعث شگفتی والدین خواهد شد و بچه ها را پاسخگوتر خواهد کرد. به دانش آموزان بیاموزید با معلمان جایگزین در کلاس درس مثل معلمان اصلی خود برخورد کنند. با این کار معلم جایگزین احساس خواهد کرد که از حضورش استقبال شده است. از این رو هروقت شما به او نیاز داشته باشد دعوت شما را برای رفتن به کلاس می پذیرد. جرئت آن را داشته باشید که در مورد رضایت والدین نظرسنجی کنید. اگر آغوش شما برای پذیرش انتقادهای سازنده باز نیست چگونه می توانید انتظار داشته باشید که دانش آموزان تان حرف شما را بپذیرند. در مورد میزان تکالیفی که می دهید حساس باشید. به یاد داشته باشید دانش آموزان شما و خانواده های آن ها به غیر از تکالیف درسی زندگی هم دارند. کارهای عبادی، ورزش، کارهای گروهی و تفریح و خانواده هم مهم هستند. گاهی اوقات وظایفی را که انتظار دارید دانش آموزان بی انضباط آن ها را انجام دهند، خود نیز انجام دهید. مانند نظارت در سالن غذاخوری یا سوار شدن بچه ها در اتوبوس. این ها جزیی از زندگی واقعی هستند. جدول و ایام امتحانات پیش بینی شده خود را با دیگر معلمان هماهنگ کنید. دلیلی ندارد دانش آموزان از چند جهت همزمان آماج امتحان قرار بگیرند. مقررات مربوط به تکالیف درسی، جبرانی و فوق برنامه را به روشنی معین سازید و حتما کاری کنید که همه والدین و دانش آموزان جزئیات آن ها را به درستی متوجه شوند. منصفانه نیست که تعدادی از دانش آموزان و پدران و مادران از کاری که قرار است در کلاس صورت پذیرد به درستی سر در نیاورند. یک نسل کامل از والدین در حالی بزرگ شده اند که هرگز چیز خوبی درباره مدرسه های دولتی نشنیدند. این کار شماست که تفکر آنان را عوض کنید و جنبه هایی از فعالیت موفقیت آمیز در مدرسه های دولتی را به آن ها نشان دهید. در خلا تدریس نکنید. معلمان خوب از یکدیگر یاد می گیرند. با همکاران خود شبکه تشکیل دهید. به صورت گروهی تدریس کنید و راهی برای ارتباط با همکاران خود بیابید. حتی متخصصان حرفه ای هم به گروه پشتیبان نیاز دارند. همیشه هنگام مواجه با والدین روشن و واضح صحبت کنید. آنان به پاسخ، کمک و جهت دهی نیاز دارند، نه کلمات قلمبه سلمبه و علمی. استفاده از کلمات بزرگ و فنی باعث نمی شود شما معلم بهتری شوید. به والدین دانش آموزان بیش از حد سخت نگیرید. آنان عزیزترین کس خود را نزد شما می فرستند و بیشترشان برای بزرگ کردن فرزندشان به سختی تلاش می کنند. از این گذشته پدر و مادری شغلی است که حتی تابستان هم تعطیلی ندارد.لینک مسابقه
منبع
توجه :
بعد از کلیک بر روی گزینه لینک مسابقه یا منبع ، شما وارد یک سایت واسطه خواهید شد . 10 ثانیه تحمل کرده و سپس گزینه گذشتن از تبلیغ (رد کردن تبلیغ) را کلیک نمایید تا به سایت اصلی وارد شوید.
لطفا برای حمایت از سایت خودتون و اگر بقای این سایت براتون مهم هست روزی 1بار بر روی بنرهای وبلاگ کلیک نمایید
لطفا منبع را هم مطالعه نمایید.
تاریخ : شنبه 93/7/12 | 1:14 عصر | نویسنده : | نظر
.: طراحی شده توسط تک اسکین :.